CO-WRITES

In een eerdere blog schreef ik over mijn belevenissen als manager met (van origine) Tilburgse artiesten als Brennan Heart en Destine. Bij de begeleiding van hen maakte ik ook voor het eerst kennis met het fenomeen ‘co-writes’. Voordien werkte ik met artiesten die geheel of grotendeels zelf hun liedjes schreven, zonder inmenging van andere componisten of tekstschrijvers. Bij Destine schreef Bart Voncken, die destijds ook de A&R-manager was vanuit Sony Music, mee aan de eerste hit ‘In Your Arms’. In een later stadium ging de band wel eens de mosterd halen in Zweden, het beloofde land der songwriters. Remember ABBA, denk aan Max Martin, maar ook aan iemand als Daniel Gibson. Hij schrijft en produceert net zo makkelijk voor Within Temptation als dat hij een kneiter als ‘Summer on You’ voor Sam Feldt afleverde.

Bij ‘Lose My Mind’, de monsterhit van Brennan Heart, was de verzameling componisten talrijker en niet voor de hand liggend. Naast Brennan Heart en Wildstylez werd de track gecomponeerd  door Harald Bruijstens (zanger/rapper van Alize). Op voorhand kun je van daar geen soep van koken, maar zo zie je maar dat goede componisten met een open mind tot bijzondere dingen in staat zijn. In onze studio in Oirschot zijn er meerdere tracks gemaakt, ook in andere stijlen en genres. Daarbij was ook vaak Martijn Spierenburg (toetsenist Within Temptation) als componist en producer betrokken. Hiphop en urban, electro en zelfs Nederlandstalige popsongs. ‘De Wijzers van de Klok’ heb ik ooit nog op een CD door de brievenbus gegooid bij Guus Meeuwis, die bij mij om de hoek woonde.

Die song is nooit verschenen op een album van de Tilburgse grootmeester. Die omissie is inmiddels ruimschoots gecompenseerd met de recente bijdragen en samenwerkingen met Christon aan de albums van Guus. Christon is het schoolvoorbeeld van een open mind en diversiteit op het gebied van songwriting. Dat maakt ‘samen schrijven’ ook zo mooi. Hoe vul je elkaar aan en wanneer ontstaat er synergie en magie? Borsato is niets zonder Ewbank en gelukkig hebben ook Bolland en Bolland elkaar weer gevonden. 
Misschien is het wel te vergelijken met bijzondere combinaties in de sport. Denk aan Bergkamp en Jonk, of het Napolitaanse ‘MaGica’: Maradona, Giordano en Careca. In andere sporten: Haarhuis en Eltingh of Oremans en Boogert op het tenniscourt, Rienks en Florijn op de roeibaan, Streuer en Schnieders op het TT-circuit. Van Gaal en Danny Blind, Van Gaal en Frans Hoek, en Truus niet te vergeten.

Christon heeft bijgedragen aan een flinke fruitschaal met Nederlandstalige liedjes, onder meer bijdragen voor Kevin en Tino Martin. Uiteenlopende genres, net zoals dit weer een ander inlevingsvermogen vereist als hij werkt aan internationale songs met electronische producers als Dash Berlin, Sam Feldt of Brennan Heart. Of met John Coffey-frontman David Achter de Molen, die hem ooit interviewde voor zijn podcast en daarna snel terugkeerde voor een schrijfsessie. 

Niet elke sessie leidt tot succes. Soms klikt het niet op persoonlijk vlak of zijn de ego’s groter dan de ruimte in de studio kan herbergen. In enkele gevallen helpt het om een duidelijke briefing of doel te hebben; anderen schrijven liever vanuit vrijheid en ‘go with the flow’. Ook heb ik geleerd om verwachtingen te managen. Ik kan me nog goed de verbazing in de ogen van Corey Soljan (Code Black) herinneren, toen ik met Robin van Loenen de studio in Oirschot kwam binnenwandelen. Robin had twee gitaren bij zich en begon al snel melodielijntjes uit zijn talentvolle vingers te toveren. Dat was even teveel van het goede en ik merkte dat er nadere uitleg nodig was. Corey had verwacht dat Robin alleen kwam zingen…en wist niet dat hij een zeer getalenteerde componist en schrijver was. Gelukkig leidde de sessie wel tot meerdere succesvolle songs, waaronder ‘Accelerate’ en recent nog ‘All or Nothing’.

Nog steeds zijn er veel artiesten die ook vooral voor zich zichzelf schrijven. Blaudzun is daar een voorbeeld van. Toch geniet hij ervan om soms zijstappen te maken. In 2019 componeerde hij een indrukwekkende soundtrack bij negen schilderen uit een expositie van de Duitse kunstenaar Sigmar Polke in het Cobra museum. Dat mag met recht een unieke co-write worden genoemd, aangezien Polke een overleden kunstenaar is en schilderijen niet interactief communiceren. Toch zijn de songs het resultaat van dialogen met deze schilderijen.
Met David Douglas maakte hij in 2016 een volledig album onder de naam HATY HATY.  Voor de solo-albums van David Douglas leverde hij bijdragen aan tekst en muziek, zoals recent met de track ‘Lumen’. Dat deed Blaudzun ook met de mannen van Baskerville, met wie hij ‘Gunz for Hire’ maakte. Jaren later zijn zij nog steeds muzikaal verbonden, maar dan op andere vlakken. Bart van Liemt is nu zijn uitgever en sync agent, terwijl Blaudzun met Thijs van der Klugt als co-producer zijn nieuwe album ‘Lonely City Exit Wounds’ heeft opgenomen. Zo leiden eerste kennismakingen tot nieuwe toekomstige samenwerkingen. Zo ging dat ook met Fresku. Van wederzijdse waardering en gezellige kennismakingen op festivals kwam jaren later het idee om samen te werken aan enkele tracks, waarvan ‘Gevangen in het donker’ in deze lijst is opgenomen.

Ik hoor u denken…zou deze schrijver ook niet beter worden door eens samen met een ander te schrijven?