KWARTJES EN GULDENS

Vrijdagavond zappte ik even na tienen door de lijst met tv-zenders. De talkshows laat ik links liggen, zoals blijkbaar veel kijkers doen. Ik kwam terecht bij NPO2 Extra. In de zenderlijst weggestopt met een hoog nummer waar je alleen met eindeloos doorklikken met de plusknop belandt. Precies op tijd voor de start van ‘Ja, dat was Høken, 40 jaar Normaal’. Ik had deze documentaire een paar jaar geleden al eens gezien maar genoot wederom met volle teugen. De verhalen, karakters en tijdsgeest zijn ook na veertig jaar nog illustratief voor hoe rock&roll in het Oosten beleefd werd, en nu ook wordt, door een jonge generatie mensen. Dat houdt geen corona tegen. Huizencrisis, stikstofproblemen, veestapelreductie; de problemen stapelen zich op. ‘Puntdroad bij de IJssel in Doesburg’ en onafhankelijkheid voor Oost-Gelre zie ik er niet meer van komen, maar de fakkel van Normaal is overgedragen aan een jonge generatie die soms met verbazing naar de rest van het land, en vooral de beleidsmakers in Den Haag, kijkt. Lees maar eens wat multi-kunstenaar Pronk ervan vindt met zijn vlammende pen in zijn stukkies via https://pronkspul.nl/stukkies/ (deze week met een mooie herinnering aan Höllenboer – Busje komt zo)
Dan zijn de columns in de Stentor van Özcan Akyol toch vooral brave vingeroefeningen vanuit de grote koekstad Deventer. Eus wil graag en veel: schrijven, knippen, schilderen, aanschuiven bij talkshows, het liefst ook nog voetballen bij de Eagles. Een dag niet op TV is een dag niet geleefd. Ook in Deventer kent de horizon grenzen.

Over het Oosten gesproken. Ook de vogeltrek gaat tegenwoordig in omgekeerde richting. Zaterdag keek ik naar Matthijs Gaat Door. Hij wisselt tussen het drukke Amsterdam en een rustiek boerderijtje in de buurt van Zutphen, terwijl zijn gast Henny Vrienten een vlindertuin heeft gerealiseerd in Diepenheim. Een halfuur naar een plantje staren. Een kruidentuin waar vlindermotjes ronddwalen. Een oase van rust, even geen tv en aandacht.
Ooit imiteerde ik Henny Vrienten en won ik de playbackshow in het dorp. Een keuze vanuit opportunistisch winstbejag, terwijl ik een dag later weer naar school ging in een shirt van Normaal: ‘Steen, stoal en sentiment’. Henny verwoordde dit gevoel vanuit zijn eigen context: ook na 40 jaar Amsterdam blijft de Brabander manifest in zijn persoonlijkheid. Mijn vader zei hetzelfde, maar dan net anders: vergeet niet dat een koe een kalf is geweest.
En dat is het mooie aan het programma van Matthijs. Wekelijks zien we kunstenaars op respectabele pensioenleeftijd gloreren en genieten van hun talent en zijn ze koe en kalf tegelijk. Joost Prinsen, Gerard Cox, en eerder Herman van Veen en Willeke Alberti. Prachtig hoe deze helden forever young zijn en op schitterende wijze worden geportretteerd in hun natuurlijke habitat. Maar net zo mooi belooft het nieuwe initiatief van Matthijs en Ilse DeLange te worden om popmuziek een beter podium op tv te geven. Dat is nodig bij de publieke omroep, ondanks goedbedoelde tijdelijke initiatieven tijdens de coronaperiode met gelabelde subsidies, maar misschien met frisse tegenzin? Niet alles kan worden gevangen in kijkcijfers, of wel, Shula en Frans?

Van die cijfertjes heb ik ook wel eens last. Luistercijfers dan vooral, uitgedrukt in het aantal streams of maandelijkse luisteraars van een artiest. Het is altijd minder dan gehoopt of verwacht. Ik laat me er niet door van de wijs brengen en blijf investeren in nieuw talent en nieuwe muziek. Soms ook omdat ik het zelf goed en mooi vind of er graag naar luister. Dat is als ondernemer niet altijd verstandig en het klopt: ik had een grotere auto kunnen hebben of een hippere kledingkast met designermerken. Anderzijds is dat het ook onvoorspelbare deel van kunst openbaren. Er ontstaan onverwachte successen en kaskrakers, terwijl de mooiste parels onontdekt kunnen blijven en na verloop van tijd slechts een paar honderdduizend streams hebben aangetikt. Voor mij geldt vooral de opwinding en enthousiasme die ik voel als een artiest voor het eerst een nieuw liedje laat horen, soms in een heel rudimentaire vorm. Nothing can beat that feeling. En dat gevoel is zeker niet in cijfers te vangen.

Vandaar dat ik vandaag graag een playlist deel met songs die in september 2021 zijn uitgebracht. Vers van de pers. Dan luister je nog zonder echt naar de standen te kijken. Een aantal songs wordt uitgebracht door befaamde labels zoals Universal Music en V2 Records. Daarnaast neem ik samen met de artiest steeds vaker de labelfunctie over en werken we goed samen met een servicegerichte en zeer betrokken partner. Vanuit mijn bedrijf is dat ADA Music Benelux, die onder meer de nieuwe songs van Jack Jarryd en Tangarine hosten. Natuurlijk vraagt dat veel geduld en investering en is het misschien niet de primaire taak van een artiestenmanager. Er ontstaan echter geen koeien als we de kalfjes niet goed voeden en begeleiden. Vraag dat ook maar eens aan collega’s als Frank Satink (Goomah Music) en Cedric Muyres (Snowstar Records), die op dit vlak al jaren hun muzikale hart laten spreken.
Als we er aan de voorkant geen kwartjes ingooien, komen er aan de achterkant geen guldens uit.

Auteur:
Wilfried Damman

Biografie:
Wilfried Damman is muziekondernemer, schrijver en sportliefhebber

foto auteur