RADIOLIEFDE

Heel eerlijk: thuis heb ik zelden nog de radio aan staan. Een fysiek apparaat daartoe heb ik ook niet meer, maar een tv, computer of telefoon kan uitkomst bieden. In de Volvo heb ik nog wel een radio maar wordt het geluid vaak bepaald door ellenlange telefoongesprekken over zin en onzin des levens. Zondag reed ik naar Schiphol terwijl PSV-Feyenoord bezig was, en uiteraard het WK tijdrijden tussen Knokke en Brugge. Elite mannen. Dat mag gezegd worden met een podium met Ganna, Van Aert en Evenepoel. Zonder beeld was de beleving anders en creëerde ik mijn eigen beelden. Misschien wel fraaier dan de realiteit.

Met de stemmen van Hugo Borst en Henry Schut was het een ouderwetse sportmiddag met muzikale omlijsting van The Magic Numbers tot Bryan Adams. Ik waande me dertig jaar terug in de tijd, toen Langs de Lijn op zondagmiddag de gids langs de sportvelden was. Zoals Frits Spits dat was op weg van werk naar huis of Henk Westbroek voor het vuurwerk op de dinsdagavond.
Midden jaren negentig werkte ik op vrijdagnacht in het distributiecentrum van Albert Heijn in Zwolle. Koelvers – temperatuur rond het vriespunt. Hilversum drie (of was het toen al 3FM?) op de radio. We hoorden dat Kurt Cobain zichzelf van het leven had beroofd, maar dansten ook op een stapel boterdozen op ‘Mary Jane’s Last Dance’. Mooie tijd, net als het werken in de kantine op het kaasbedrijf in de vakanties. NOS Radio tourflits, tourflits. Kom er maar in, Jacques Chapel, achterop de motor bij de koplopers. Indurain, Rominger, Zulle, Pantani en Virenque dansen op de kale vlakten van de Ventoux. Maar welke Italiaan won daar in 1994? (@paulvantveer weet dit vast en zeker!)
En wat was één van de grootste hits in die zomer? ‘Rhythm of the Night’ van de artiest Corona…wie kent deze Italiaanse dancepop-act nog?

Vanaf eind jaren negentig kom ik zelf regelmatig op het Mediapark met artiesten die op radio of TV zijn uitgenodigd. Dat begon met 16Down bij DJ’s als Isabelle Brinkman en Henk Westbroek op 3FM en later met Peter Pan Speedrock en Soundsurfer bij Dolf Jansen. Op TV kwamen we op bezoek bij Barend en Van Dorp en bij TMF keken de bleue K-otic / Starmaker-talenten ons aan of we van een andere planeet kwamen. Ok, een tourmanager in een krijtstreep-kostuum met stropdas is inderdaad niet gangbaar, maar ik kwam rechtstreeks van mijn werk bij KPN. Ook toentertijd was rock&roll geen vetpot en misschien was dat voor hen een reality-check?
Nog erger werd het bij Top of the Pops waar de artiesten werden geacht te playbacken. Dat bleek moeilijker te zijn dan gedacht en met de minuut namen spanning en recalcitrantie toe. Gelukkig was playbacken op radio niet aan de orde en waren de meeste artiesten daar beter op hun plek. Toen Giel Beelen op vakantie was en Michiel Veenstra de honneurs waarnam plande hij een week lang Destine in de ochtend op 3FM. Dat was prima, want de bandleden gingen meestal naar bed als andere mensen naar hun werk gaan.
Diezelfde Veenstra zet nu sinds twee jaar zijn schouders onder KINK. Met liefde voor muziek, radio en een onbegrensd doorzettingsvermogen maakt hij radio weer relevant voor alternative-indie publiek. Ondanks het gebrek aan shows en festivals, waar KINK zich nauw verwant mee voelt, groeide zijn zender door tijdens de pandemie en pakt hij gestaag marktaandeel waar 3FM het uit de vingers voelt glippen. Op een andere manier doet hij wat 538 en nu Q Music ook zo goed beheersen: perfect aanvoelen wie je luisteraar is en wat de behoefte is. Ik luister niet naar Mattie en Marieke, maar in de ochtend wil een groot deel van Nederland graag die stemmen horen. Prima toch?

Toch zal ik zondag bij de wegwedstrijd van het WK Wielrennen afstemmen op de Vlaamsche beeldbuis. Het laatste kampioenschap waarbij Wuyts en De Cauwer gezamenlijk commentaar zullen geven wil ik niet missen. Al vrees ik wel dat de Belgen alleen maar kunnen verliezen. Als je in eigen land zo huizenhoog favoriet bent, kunt je feitelijk alleen maar falen. Op het vinkentouw zitten veel rappe vogels, waaronder Van der Poel, die veel beter in vorm is dan hij wil laten blijken. En België is ook zijn thuisland; n’oublie pas!

Een dag eerder beleven we de laatste koers van une grande madame. Anna van der Breggen won alles, veel en vaak. Zaterdag knijpt ze in de remmen op het hoogste platform. Er zijn slechtere plekken denkbaar om afscheid te nemen.