RUNNING IN THE FAMILY

Vandaag komt de eerste nieuwe song van Tangarine uit. ‘Shadow’ is een zeer persoonlijk verhaal van de tweelingbroers en geeft een duidelijk beeld welke muzikale omslag Sander en Arnout Brinks de afgelopen periode hebben gemaakt. De songs zijn opgenomen in de studio van producer Gordon Groothedde, door mij liefkozend ‘het orakel van Zutphen’ genoemd. Ik ken Gordon nog uit de tijd dat hij zelf met een gitaar om de schouder stond te rocken op de podia, onder meer met Spitball. Inmiddels is hij een gelauwerd producer met vele bijdragen aan topsongs op zijn naam en verwacht ik niets anders dan ‘hete hits uit Zutphen’.
Shadow’ is het eerste brood dat Tangarine uit de oven laat komen, maar ik beloof u: er komt een hele winkel aan prachtsongs op u af.

Maar goed, identical twins. Wie bedenkt het nou om als eeneiige tweeling samen muziek te gaan maken? Dat is vragen om problemen en in veel gevallen vliegen de gitaren en bekkens dan ook door de oefenruimte. Wellicht vechten Sander en Arnout elkaar ook de tent uit als ik er niet bij ben, maar tot op heden zie ik vooral twee verschillende karakters die harmoniëren en elkaars gebruiksaanwijzing in detail kennen. Een wonder der natuur? Daar zijn we best nieuwsgierig naar en met enkele partners zijn we op zoek naar de bijzonderheden van het tweelingenbestaan. Daar kan zomaar eens een interessant televisieprogramma uit komen rollen!
Misschien kunnen we ons licht eens opsteken bij andere artistieke personen die uit één ei afkomstig zijn, zoals Loes en Renée Wijnhoven, opererend onder de naam Clean Pete. Bekend van de iconische foto op de tennisbaan. Dat zie ik de gezusters Kim en Kelly Deal niet zo snel samen doen. Hun levensloop werd getekend door traumatische ervaringen, drank en drugs, maar een paar jaar geleden keerden The Breeders toch weer terug op het podium. Eind goed, al goed? Hoe is het om samen met je tweelingbroer in een geweldige band als The National te zitten, en dan te zien dat hij als producer van Taylor Swift als de meeste geniale van de twee wordt gezien? Wat overheerst er dan: trots of jaloezie?

In de eigen winkel heb ik ook het nodige voorbij zien komen aan familiebanden. Zoals de broers Van Luttikhuizen op bas en gitaar bij John Coffey, of Jakob en Johannes Sigmond die het al jaren met elkaar volhouden. Net als de Zwolse broers Arjen en Vincent Hilberdink, die met The Horse Company een paar puike platen afleverden in het spectrum tussen grillig, eigenzinnig en geniaal. Op het vlak van ying en yang kunnen Peter en David Bakker van The Euros er ook wat van, al zorgt dat ook voor de jus op de aardappelen. Gewone jus maakt Peter niet meer. In coronatijden heeft hij zich ontwikkeld tot homechef en maakt hij gerechten waar Jonnie Boer en Sergio Herman hun sterren bij zien verbleken.

De lijst van familiaire muzikanten is lang en de verhalen zijn bekend. The Jackson 5, the Beach Boys, Hanson, Jonas Brothers, Allman Brothers, Kings of Leon. Nooit verlegen om een flinke familieruzie. Als het niet om royalties of rechten gaat, dan op zijn minst om aandacht, vrouwen of drugs. Waar het bij Noel en Liam Gallagher mis ging is iedereen vergeten en waarschijnlijk ging het om niets. Gelukkig duiken er met regelmaat weer tekenen van broederliefde op en vergeten we niet hoe geniaal ze samen waren, en hoe dat in hun eentje toch echt anders is. Dat geldt ook voor de broers Robinson van mijn favoriete band, The Black Crowes. Hun solo-avonturen spelen zich af in lokaties die kleiner zijn dan de kleedkamers waar ze met hun levenswerk spelen. We spreken bijna van geluk dat het geld weer op is en dat er weer getourd moet worden. De vredespijp is weer goed gevuld met flink dampende marihuana en hey, laten we dat debuutalbum integraal gaan spelen. En ja, ik ben erbij.

Je mist iemand pas als-ie er niet meer is. Zonder Eddie van Halen zal Alex ook niet meer op het podium staan. Nooit meer Jump, Ain’t Talkin’ bout Love, Why can’t this be Love en Running with the Devil.
Dat is pas een gemis.

Playlist bij Running in The Family