VAN PODIUM NAAR ACHTER DE SCHERMEN

Veel dingen in het leven zijn onzeker; slechts een paar onbetwistbare zaken houden ons op de been. We weten zeker dat we ooit het heden zullen verlaten voor het hiernamaals, en verder weten we sinds vorige week dat we nooit meer van Heideroosjes af zullen komen. Sterker dan onkruid en niet genoegen nemend met een plaats in de schaduw van Heintje Davids, kondigden de Limburgers hun zoveelste terugkeer aan. Dat doen ze dan wel in stijl op het podium van Pukkelpop. Er zijn nochtans schralere plekken om je FOMO te beleven, nietwaar? 
Wellicht kan Marco Roelofs de warmte van de spotlights nog niet missen, terwijl hij al flink wat jaren achter de schermen van de industrie actief is. Als programmeur van Effenaar behoort hij tot de vaste inboedel van het Eindhovense poppodium. Zo zijn er meer muzikanten die na hun actieve carrière in een andere rol terugkeren en ‘connected blijven’ in en aan de music industry. En laten we wel zijn: sommige mensen blinken in hun tweede leven meer uit dan toen ze op het podium stonden…!

Leo Hoeksema is daar een sprekend voorbeeld van. Helaas heb ik van zijn band Monstertrucking geen muziek kunnen vinden en ook geen bewegend beeld. Desondanks ben ik ervan overtuigd dat hij als boeker beter op zijn plek is om zijn muziekpassie te beleven. Hij heeft een neusje (als drager van een bril zo groot als een aquarium, en afgetopt met een imposante snor) voor kwalitatieve paradijsvogels zoals C.W. Stoneking en Ben Caplan. Ook met ‘We Want More’-winnaar Robin Borneman werkt hij al enkele jaren en samen genieten ze nu van zijn succes. Nog mooier: in coronatijden pakte Leo zijn oude stiel op en werkte hij als persoonlijk zorgbegeleider van mensen met een verstandelijke beperking. Het hart op de goede plaats.
Meer collega’s hebben de sprong gemaakt van muzikant naar boeker. Uit eigen ervaring weet je wat werkt en vooral ook waar het mis kan gaan. Jaap de Waart stond vroeger te rocken met The Quotes (met o.a. Marcel Haug) en boekt na al jaren onder de vlag van Radar Agency en daarvoor Rock n Roll Highschool. Er zijn er meer. Eind jaren negentig maakte ik tijdens ESNS in Groningen voor het eerst kennis met Cooper. René van der Zee kwam ik daarna vaak tegen bij Di-rect en in het Paard, terwijl Bertus de Blaauw tot de gezichtsbepalende boekers van Mojo Concerts behoort. Dat geldt ook voor Jeps Salfischberger, een muzikale omnivoor die ook voor comedy zijn hand niet omdraait. De voormalige ‘book king’ is nog altijd zeer actief als muzikant en producer (onder meer als Darker) en staat in deze playlist met zijn jaren’90-band Brotherhood Foundation. 

Ook sommige managers weten hoe het is om op een podium te staan. Martijn Swier vertelde in een eerdere blog al eens over zijn ervaringen als gitarist van Smuck en Tico Verde. Er zijn meer gitaristen die nu op de managersstoel hebben plaatsgenomen. Ralph Roelvink stond in spandex-broek te rocken met Genetic Wisdom en is nu, zonder wilde haren, de belangenbehartiger van rockband Ten Times A Million. Van rockbands heeft Arjo Klingens ook verstand, met onder meer De Staat en Another Now in haar managementroster. In een ver verleden heb ik haar live zien optreden met Handsome 3Some, net als Jasper van den Dobbelsteen als gitarist van Travoltas.
En laten we Phil Tilli niet vergeten. Ik ken hem bijkans al dertig jaar. Begin jaren negentig dook hij al regelmatig op bij Amsterdamse shows van het illustere Luttenbergse viertal Damaged Brain. Bij de toegift sprong hij het podium op om een song van bijvoorbeeld The Georgia Satellites mee te spelen. Later beroerde hij de snaren bij Tröckener Kecks, om daarna vol door te breken met Moke. Inmiddels is de gitaar vervangen door een paar hardloopschoenen en weet hij daarmee ook de bladen nog te halen. Eens een artiest, altijd een artiest?
Dat geldt wellicht minder voor Andries van Wieren, afkomstig uit De Valom. De papparazzi zullen het piepkleine Friese dorpje waarschijnlijk niet eens kunnen vinden. Aan het begin van deze eeuw was ik enkele jaren manager en boeker van zijn band Luie Hond.  Na het stoppen van deze band wisselde Andries de drumkruk voor de rol van manager van onder meer Amsterdam Klezmer Band, Jungle by Night en My Baby.

Als je geen ambitie hebt om manager te worden, zijn er ook genoeg andere rollen en functies in de music industry om je talent en kennis tot wasdom te laten komen. Swelter-gitarist Erik Delobel is de grote roerganger van Hedon Zwolle en Mijndert Rodolf (Fotosynthese) beleeft een stormachtige carrière als marketeer bij 013 Tilburg. Tien jaar geleden maakte ik kennis met hem in een ontwikkeltraject van Brabantpop (nu KunstLoc) en merkte ik al dat hij heel bewust op zoek was naar balans tussen muziek en studie. Met een afgeronde universitaire opleiding krijgt hij de kans om zich snel te ontwikkelen en tegelijkertijd leidinggevende ervaring op te doen. 
Nog langer ken ik Gordon Groothedde, producer te Zutphen. Toen ik begon als boeker bij SOZ Concerts was hij nog actief als gitarist van Spitball, een vooruitstrevende crossoverband. Als producer en componist is hij grootgrutter in succesvolle songs en producties. In diezelfde periode leerde ik ook Wim Kwakman kennen. Hij was de drummer van Johan en in de Pergola-tijd kwam ik Wim vaak tegen op festivals. Veel meer dan een groet en een kort praatje kwamen we in die tijd niet. Nu wel: de herinneringen aan die tijd van bijna twintig jaar geleden winnen alleen maar aan waarde. Was vroeger alles beter, of worden we oud en nostalgisch?